Συνέντευξη στο Flashnews.gr και στη δημοσιογράφο Τώνια Λιοδάκη έδωσε ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία και εκπρόσωπος της πολιτικής κίνησης ΚΟΣΜΟΣ, Πέτρος Κόκκαλης.
Η ανακοίνωση της υποψηφιότητάς σας στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, ήγειρε σχεδόν αυτομάτως αντιδράσεις και ποικίλες κριτικές, με την αντιπολίτευση κυρίως να κάνει λόγο για «απροκάλυπτη από την πλευρά της κυβέρνησης επιβεβαίωση των διαπλεκόμενων σχέσεών της με συγκεκριμένους επιχειρηματίες». Η επίκριση αυτή βασίζεται στην αντίληψη ότι η σχέση ενός επιχειρηματία με ένα κόμμα εξουσίας μπορεί να συνιστά διαπλοκή και να κινείται στην κατεύθυνση εξυπηρέτησης συμφερόντων αμφοτέρων. Ποια είναι η δική σας θέση απέναντι σε αυτή την κριτική και τους χαρακτηρισμούς περί διαπλοκής που αποδίδουν στην απόφασή σας να κατέλθετε υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ΣΥΡΙΖΑ;
Η αντιπολίτευση επέλεξε να βάλλει εναντίον μου κρίνοντας προφανώς εξ ιδίων τα αλλότρια. Οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες όμως και η φαιδρή κριτική δεν με αγγίζουν, διότι δεν κατέρχομαι στην πολιτική για να υπερασπιστώ επιχειρηματικά συμφέροντα. Αλλού ανθούν οι σπόροι του «Μπερλουσκονισμού». Συμμετέχω ενεργά εδώ και αρκετά χρόνια σε κοινωνικά και πολιτικά εγχειρήματα και έχει καταγραφεί ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι την πολιτική. Η δική μου αντίληψη είναι απλή και πρακτική: κατανόηση ενός προβλήματος, προσδιορισμός των ενεργειών που απαιτούνται για τη λύση του, απολογισμός μετρήσιμων αποτελεσμάτων. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που με κινητοποιεί. Πιστεύω στη δημιουργία οικονομικού και κοινωνικού πλούτου μέσα από συνεργασίες και συνέργειες και ταυτόχρονα στη δίκαιη ανακατανομή του, σε μια εποχή που απαιτεί ευρύτερες συγκλίσεις δυνάμεων για την προάσπιση της δημοκρατίας, την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και την προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης, απέναντι στην άνοδο της ακροδεξιάς και τις οικονομικές επιλογές που κλονίζουν την κοινωνική συνοχή.
Πέρα από την αντιπολίτευση, το όνομα Κόκκαλη στο παρελθόν αποτελούσε το "κόκκινο πανί" και το στόχαστρο σκληρών επιθέσεων από τον ιδεολογικό χώρο της ριζοσπαστικής αριστεράς τον οποίο καλείστε να υπηρετήσετε εκπροσωπώντας τον στο ευρωκοινοβούλιο. Δεν υπάρχει αντίφαση σε αυτό; Πώς μπορείτε να συμπορευτείτε με έναν χώρο που ήταν ιδιαιτέρως δηκτικός απέναντι στο όνομα Κόκκαλη.
Δεν θεωρώ ότι συμβαίνει κάτι ασυνήθιστο, όταν η «κριτική» είναι καλοπροαίρετη, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια μεγάλη πολυσυλλεκτική παράταξη, με πολλές και διαφορετικές ευαισθησίες. Εύλογο είναι να υπάρχει στο εσωτερικό του μια συζήτηση, ειδικά όταν τίθεται σε εφαρμογή μια πρωτοβουλία σύγκλισης προοδευτικών δυνάμεων. Από την άλλη, όταν η κριτική αυτή αποκτά μικροπολιτικά χαρακτηριστικά, θεωρώ ότι είναι προβληματική, όπως σας είπα και παραπάνω, ιδιαίτερα για μια κυβερνώσα αριστερά.
Η κίνησή σας "Κόσμος" φαίνεται να προτάσσει το ζητούμενο της βιώσιμης ανάπτυξης. Πώς μπορεί αυτή να επιτευχθεί και πού πρέπει να προσανατολιστεί η Ε.Ε.;
Καταρχάς, να πούμε ότι βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν -αν τα επόμενα χρόνια δεν σεβαστούμε τα όρια του πλανήτη και δεν υιοθετήσουμε άμεσα μια νέα οικονομία, η οποία να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες προκλήσεις που θέτει η κλιματική αλλαγή και η δημογραφική έκρηξη, τότε φοβάμαι πως μας περιμένει ένα δυσοίωνο μέλλον, τόσο εμάς όσο κυρίως τα παιδιά μας. Η επόμενη δεκαετία είναι μια περίοδος που απαιτούνται γενναίες αποφάσεις. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να διαμορφώσει ένα σχέδιο δράσης για την υλοποίηση των παγκόσμιων στόχων έως το 2030, αλλά και να προωθήσει με όλες τις δυνάμεις της τη στρατηγική «Clean Planet For All» για μια οικονομία μηδενικού άνθρακα ως το 2050. Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα οφείλει να προχωρήσει άμεσα στην υλοποίηση του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Κλιματική Αλλαγή, το οποίο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει αύξηση των ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας) από 18% σε 31%. Μιλάμε για επενδύσεις ύψους 32 δις τα επόμενα χρόνια, οι οποίες θα συμβάλλουν σημαντικά στην ενδυνάμωση της ελληνικής οικονομίας και ειδικά στη δημιουργία χιλιάδων ποιοτικών θέσεων εργασίας. Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουμε ότι η πρόκληση της κλιματικής αλλαγής είναι ταυτόχρονα και μια ευκαιρία για τη χώρα μας, καθώς η Ελλάδα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα στους σχετικούς τομείς της πράσινης και γαλάζιας οικονομίας.
Σε μια από τις θεματικές της προεκλογικής διαβούλευσης που θα πραγματοποιήσετε με τη συμμετοχή πολιτών, είναι η κλιματική αλλαγή σε συνδυασμό με τις προσφυγικές ροές. Πώς συνδέονται αυτά τα δυο και τι προτείνετε, την ώρα που τα ευρωπαϊκά κράτη επιλέγουν την εσωστρέφεια, κλείνουν περισσότερο τα σύνορά τους και η ακροδεξιά κερδίζει συνεχώς έδαφος; Πού οφείλεται αυτή η εξέλιξη;
Τα τελευταία χρόνια καταγράφονται, παγκοσμίως, τεράστιες μετακινήσεις πληθυσμών, οι οποίες οφείλονται κατά κύριο λόγο στην επίδραση της κλιματικής αλλαγής στην οικονομία, αυξάνοντας τις κατά τόπους διαμάχες για τους περιορισμένους πόρους. Ο αριθμός μάλιστα, το 2017, των ανθρώπων που εκτοπίστηκαν από τον τόπο τους λόγω κλιματικής αλλαγής ήταν μεγαλύτερος απ’ ότι λόγω ένοπλων συγκρούσεων. Αν δεν δράσουμε άμεσα και ανέβει και άλλο η μέση θερμοκρασία του πλανήτη, τότε οι επιπτώσεις θα είναι ακόμα πιο δραματικές. Η Ευρώπη οφείλει να κινητοποιηθεί συνολικά και να αναπτύξει στρατηγικές για την αντιμετώπιση για παράδειγμα της δημογραφικής έκρηξης στην Αφρική, τις οικονομικές συνθήκες εξαθλίωσης και την κλιματική αλλαγή, παράγοντες που ήδη αναγκάζουν μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες στην αναζήτηση ενός καλύτερου μέλλοντος στις αναπτυγμένες χώρες. Αυτοι οι ανθρωποι δεν είναι πια μετανάστες αλλά κλιματικοί πρόσφυγες. Οι μεγάλες δυσκολίες είναι μπροστά μας. Δεν υπάρχει καιρός για χάσιμο. Η επόμενη Ευρωβουλή θα κληθεί να καθορίσει αλλά και να σχεδιάσει νέες πολιτικές. Αν για παράδειγμα η Ευρώπη βοηθήσει και επενδύσει ουσιαστικά στο ανθρώπινο κεφάλαιο, ώστε να πηγαίνουν όλα τα παιδιά της Αφρικής στο σχολείο, θα αποφύγουμε μελλοντική όξυνση των μετακινήσεων. Αυτός είναι ο ειρηνικός και προοδευτικός τρόπος αντιμετώπισης του ζητήματος αντί μιας Ευρώπης που οχυρώνεται πίσω από την ξενοφοβία και πνίγει ανθρώπους στη Μεσόγειο. Στο τέλος της μέρας, θέλουμε μια Ευρώπη-φρούριο όπου οι άνθρωποι θα πνίγονται στις θάλασσες της ή μια Ευρώπη της αλληλεγγύης και της κοινωνικής ενσωμάτωσης; Αυτό είναι το βασικό διακύβευμα.
Μια και δίνετε έμφαση στις προσφυγικές ροές, θεωρείτε ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει σωστά το προσφυγικό ζήτημα; Έχει γίνει σωστή αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων;
Η Ελλάδα κλήθηκε να διαχειριστεί ένα δύσκολο και πολυπαραγοντικό πρόβλημα. Για να είμαστε ειλικρινείς υπήρξαν θεσμικές αστοχίες. Ομως, από 100 θέσεις φιλοξενίας που υπήρχαν το 2015 σήμερα υπάρχουν πάνω από 50.000. Το θέμα είναι η ένταξη και η δημιουργία εμπιστοσύνης μεταξύ κοινωνίας και προσφύγων, ώστε να μη βρεθούμε μπροστά σε φαινόμενα όπως αυτά των προηγούμενων ημερών. Από την άλλη, δεν μπορεί η Ελλάδα να καλείται να διαχειριστεί μόνη της την κατάσταση -τα ελληνικά σύνορα είναι ταυτόχρονα και ευρωπαϊκά. Εδώ, όμως, παρατηρείται το εξής οξύμωρο, η προσφυγική κρίση να είναι κυρίαρχο θέμα, με αρνητικό πρόσημο, σε χώρες που δεν φιλοξενούν καν πρόσφυγες. Που έχουν κλειστεί στον εαυτό τους και κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους. Αν δεν αναπτυχθούν συνολικά στρατηγικές με περισσότερη συμμετοχή ολόκληρης της Ευρώπης, τότε ως ευρωπαϊκή κοινωνία θα έχουμε αποτύχει στο προσφυγικό ζήτημα.
Πολλές φορές η Ευρώπη αποτέλεσε στη ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ τον έξωθεν "δυνάστη" που με ανάλγητο τρόπο πειραματίζεται, πιέζει και εξουθενώνει την Ελλάδα, τον παράγοντα στον οποίο επιρρίπτονται οι ευθύνες για όλες τις δύσκολες αποφάσεις της χώρας και τα δεινά της. Δημιουργήθηκε ένα δίπολο, στο οποίο η Ευρώπη ήταν ο "κακός" και η Ελλάδα το "θύμα". Σας βρίσκει σύμφωνο μια τέτοια αντίληψη;
Οι χαρακτηρισμοί, όπως και οι αφορισμοί, είναι εύκολη υπόθεση. Πρόκειται, όμως, για κενά λόγια. Κατά τη γνώμη μου, αν δεν υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη και συμφωνία πάνω σε ένα κοινό όραμα, δεν υπάρχει επί της ουσίας συνεργασία. Κι αυτό είναι το ζητούμενο στο ευρωπαϊκό πείραμα -η συνεργασία. Τα μνημόνια ήταν μια τραγική στιγμή και για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη. Αναδείχθηκαν σοβαρές αντιφάσεις στο ευρωπαϊκό μοντέλο και επιβεβαιώθηκε ότι κοινό νόμισμα δίχως κοινή οικονομική πολιτική δεν φέρνει το προσδοκώμενα αποτελέσματα. Οι δρόμοι της λιτότητας είδαμε τι προκάλεσαν στην κοινωνική συνοχή. Εν ολίγοις, εκτιμώ ότι χρειάζεται περισσότερη πολιτική και οικονομική ενοποίηση, αλλά επί ίσοις όροις και πάντα με μετρήσιμες πρακτικές.
Ο ευρωσκεπτικισμός που φαίνεται να γιγαντώνεται απομακρύνει περισσότερο το όραμα ενός υπερεθνικού μοντέλου διακυβέρνησης της Ε.Ε. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που κάνουν λόγο για θεσμική κρίση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και προοιωνίζονται την αναπόφευκτη κατάρρευσή του. Ποια είναι η δική σας εκτίμηση;
Ο περισσότερος κόσμος έχει απογοητευτεί με τον τρόπο που λειτουργεί σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση και το μεγάλο στοίχημα είναι να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Μιλάμε για το μεγαλύτερο πείραμα δημοκρατικής και οικονομικής συνεργασίας, όμως αν δεν φτάνει η φωνή των ανθρώπων στα κέντρα αποφάσεων, τότε είναι καταδικασμένο να αποτύχει. Δεν γίνεται να συνεχιστεί η αυτονόμηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο - θα το βρούμε μπροστά μας αυτό. Οι Ευρωπαίοι πολίτες θα πρέπει να συμμετέχουν πιο ενεργά στην Ε.Ε, να αντιληφθούν τι σημαίνουν στην πράξη τα κοινά ευρωπαϊκά κεκτημένα και πώς αυτά μπορούν να επεκταθούν σε τομείς όπως το καθεστώς φορολόγησης, οι κατώτατοι μισθοί, οι συμβάσεις εργασίας. Επίσης, χρειάζεται μεγαλύτερη επαφή της ελληνικής κοινωνίας με το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι και ιδιαίτερα με τις δημοκρατικές διαδικασίες της όπως οι επικείμενες ευρωεκλογές.
Comments