Συνέντευξη του υποψηφίου ευρωβουλευτή του «ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ», Πέτρου Κόκκαλη στην Εφημερίδα των Συντακτών και τις δημοσιογράφους Έφη Μαρίνου και Χριστίνα Παπασταθοπούλου.
Τι εννοούσατε με το «άντε γεια» με το οποίο κλείσατε τη συνέντευξή σας για τον απολογισμό του έργου σας στον Δήμο Πειραιά;
Με τη φράση αυτή «αποχαιρετούσα» τον δημοτικό συνδυασμό «Πειραιάς Νικητής», με τον οποίο εργάστηκα τα τελευταία πέντε χρόνια και αποφάσισε να μου ζητήσει δήλωση μετάνοιας, δήλωση φρονημάτων, κάτι που θεώρησα αισχρό και τραμπουκισμό. Απάντησα με την άμεση αποχώρησή μου, έκανα τον απολογισμό του έργου μου και έφυγα. Δυστυχώς δεν σημαίνει το σύνηθες, που είναι «άντε γεια, άντε γεια, πρωτάθλημα ξανά στον Πειραιά», καθώς ο Ολυμπιακός έχει να πάρει πρωτάθλημα δύο χρόνια.
Μια αποχώρηση από τον δημοτικό συνδυασμό που εσείς ονομάζετε «καθαίρεση».
Αυτή η συνεργασία από αλλού ξεκίνησε και αλλού κατέληξε. Άρχισε ως προσπάθεια για μια υπερκομματική διοίκηση των κοινών μιας πόλης αρκετά μεγάλης για να έχει σημασία και αρκετά μικρής για να μπορεί να διοικηθεί. Πολλοί άνθρωποι που δεν είχαμε καμία επαφή με τον πολιτικό στίβο δοκιμάσαμε εκεί να διοικήσουμε.
Σήμερα όμως η κατάσταση στον συνδυασμό δεν είναι ίδια μ’ αυτήν του 2014. Υπάρχει μια ακραία πολιτικοποίηση. Εγώ δεν μπορώ να ασκώ πολιτική σύμφωνα με το πώς ξυπνάει ο Βαγγέλης Μαρινάκης και με ποιον θέλει να τσακωθεί.
Τον Β. Μαρινάκη τον γνωρίζατε από παλιά;
Όχι, τον πρωτογνώρισα πριν από 12 χρόνια όταν είχε ασχοληθεί με το τμήμα βόλεϊ του Ερασιτέχνη. Δεν είχαμε καλή συνεργασία. Στη συνέχεια έφυγα από τον Ολυμπιακό, ακολούθησαν οι συζητήσεις για να τον αναλάβει -όχι για να τον αγοράσει- καθώς δεν πλήρωσε κάποιο τίμημα.
Το 2014 μου πρότεινε να κατεβώ για δήμαρχος Πειραιά, πριν από την υποψηφιότητα του Γ. Μώραλη. Δεν ήθελα γιατί ήταν προφανές ότι εκείνη την περίοδο θα συγκροτούσε ένα δημοτικό συμβούλιο δικής του επιλογής και όχι μια οργανωτικά χτισμένη ομάδα κοινών οραμάτων.
Ποιος είναι ο Β. Μαρινάκης κατά τη γνώμη σας;
Δεν συγχρωτιζόμαστε καλά. Είναι ένας έξυπνος άνθρωπος, με μεγάλη δραστηριότητα, μεγάλη φιλοδοξία, μεγάλη έκθεση. Κρίνετε εσείς…
Το χαρακτηριστικό «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» που του καταλογίζετε δεν το είχατε εντοπίσει στη διάρκεια της θητείας σας, αν όχι τον πρώτο καιρό, αργότερα;
Η απάντηση είναι ότι δεν το έβλεπα. Σαφώς δεν συμφωνούσαν οι αισθητικές μας, όμως τότε δεν διέκρινα πάνω του εμφανή παρέμβαση στην κεντρική πολιτική σκηνή σε ό,τι αφορά τα πράγματα του δήμου και του Ολυμπιακού. Η ομάδα έχει κατά καιρούς απέναντί της διάφορες κυβερνητικές πολιτικές με τις οποίες όμως συναλλάσσεται θεσμικά, με τον υπουργό Αθλητισμού, παράγοντες της Πολιτείας.
Ο Ολυμπιακός ουδέποτε στην ιστορία του περιορίστηκε σε μια πολιτική απόχρωση, δεν στρατοπέδευσε απέναντι σε μια πολιτική διακυβέρνησης, η οποία, εν τέλει, είναι επιλογή του ελληνικού λαού. Ο Ολυμπιακός είναι ένας πολιτισμικός σύλλογος, όχι πολιτικός. Δεν μπορεί να έχει πολιτικούς αντιπάλους.
Από την άλλη και επί δικής σας προεδρίας υπήρχαν πολιτικά συνθήματα, όπως εκείνο το «τίνος είναι, ρε Νατάσα, τα παιδιά;»...
Η φαντασία των ποιητών της εξέδρας δεν καθορίζεται, δεν ελέγχεται. Ναι, δεν ήταν μια καλή στιγμή της κερκίδας του Ολυμπιακού, που όμως ήρθε μετά από τιμωρία δέκα βαθμών στο πρωτάθλημα, που κρίθηκε στα αθλητικά δικαστήρια και κατέπεσε. Αλλά μη μου πείτε ότι επρόκειτο για συγκροτημένη πολιτική στρατοπέδευση της ΠΑΕ. Στα γήπεδα πηγαίνουμε να δούμε ποδόσφαιρο, όχι για να τσακωθούμε.
Αυτό δεν ακούγεται κάπως σαν ευχολόγιο όταν βλέπουμε πόσο εύκολα ανάβουν τα αίματα στη χώρα μας;
Όμως δεν πρέπει να προσπαθούμε για το καλύτερο; Να μάθουμε να προσερχόμαστε στον διάλογο με την επιθυμία συνεννόησης και όχι της σύγκρουσης; Αυτό που πρεσβεύουμε ως «Κόσμος» είναι μέχρι το 2030 να ακολουθήσουμε το σχέδιο εκείνων των κρατών που στοχεύουν σ’ έναν κόσμο όπου δεν θα περισσεύει κανένας. Και στη χώρα μας μπορούμε να τα βρούμε. Αλλιώς, ανοίγουμε την πόρτα στον φασισμό, στον αλληλοσπαραγμό. Σ’ αυτή την καμπή της ιστορίας συνειδητοποιούμε πως αυτά που μπορεί πλέον να προσφέρει η Γη ως πλανητικό σύστημα είναι συγκεκριμένα - η απειλή είναι ξεκάθαρη. Γι’ αυτό και οι επικείμενες ευρωεκλογές έχουν μεγάλη σημασία. Έχουμε μια Ευρώπη που κατάφερε μετά από εκατομμύρια νεκρούς και γενοκτονίες να μας κρατήσει τα τελευταία 70 χρόνια μακριά από πολέμους.
Όχι όμως μακριά από οικονομικούς πολέμους, αν σκεφτούμε την ανεργία και τη φτώχεια στις χώρες της Ευρώπης, ακόμα και στις προηγμένες.
Ναι, αλλά δεν συγκρίνεται με τον πόλεμο, τη βία και την καταστροφή που φέρνει. Εννοείται ότι πρέπει να παλεύουμε διεκδικώντας δικαιώματα εργασίας και αξιοπρέπειας, όλοι χωράμε σ’ αυτόν τον κόσμο, οφείλουμε να βρούμε τρόπους συγκατοίκησης, συνεργασίας, έχοντας ίσα δικαιώματα και προσωπική γνώμη στα πράγματα. Στην εποχή μας δεν γίνεται να παρατηρείς μόνο. Γι’ αυτό αποφάσισα να εμπλακώ πολιτικά. Άλλο να αγαπάς την πατρίδα σου κι άλλο ο μισαλλόδοξος εθνικισμός.
Έξαρση που συνδέεται με την υπερκατανάλωση των φυσικών πόρων της Γης, τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής. Όταν οι ΗΠΑ αποφασίζουν ότι θα συνεχίσουν την ηγεμονική πολιτική τους όχι στρατιωτικά αλλά καίγοντας καυσαέρια που ανεβάζουν τη θερμοκρασία του πλανήτη, με αποτέλεσμα π.χ. να πνίγεται το Μπανγκλαντές, είναι ξεκάθαρο τι συμβαίνει. Μέσα από την απορρύθμιση του οικονομικού συστήματος και τη μείωση του κράτους, η αποικιοκρατία δεν επηρεάζει μόνο τους λαούς του Τρίτου Κόσμου αλλά και τις δυτικές κοινωνίες.
Έτσι εξηγούνται η λιτότητα, η φτωχοποίηση, η εξαφάνιση της μεσαίας τάξης. Κι αυτό δημιουργεί στον άνθρωπο την παρόρμηση για επιστροφή στην ασφάλεια των παραδόσεων. Αλλά πώς και πού; Να επιστρέψουμε σ’ έναν κόσμο που δεν υπάρχει πια, σε μια ανύπαρκτη ασφάλεια;
Έκλεισε λοιπόν ένα κόσμος στον δήμο του Πειραιά και μπήκατε στον δικό σας «Κόσμο» προς το Ευρωκοινοβούλιο. Ποιος είναι αυτός ο «Κόσμος»;
Ο κόσμος μας… Σήμερα, στην πραγματικότητα της παγκοσμιοποίησης, αυτός ο κόσμος είναι πια κοινός για όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως έθνους και τόπου, γεγονός που καταγράφεται για πρώτη φορά στη ιστορία της ανθρωπότητας. Έχουμε συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα και θέλω να ακουστεί στη συγκεκριμένη Ευρωβουλή, η οποία θα είναι, επί της ουσίας, η περισσότερο πολιτική όλων των τελευταίων δεκαετιών. Ο «Κόσμος» συνδέεται και υιοθετεί το πρόγραμμα των 17 παγκόσμιων στόχων του ΟΗΕ στην ολότητά του. Αυτό το πρόγραμμα είναι ο μοναδικός οδηγός μας.
Ο πρώτος στόχος στο πρόγραμμα του ΟΗΕ είναι: μηδενική φτώχεια. Επί αιώνες πιστεύαμε ότι μόνο μέσα από μια συγκεκριμένη πολιτική υπάρχει τρόπος να μηδενιστούν η φτώχεια και οι κοινωνικές ανισότητες που δημιουργεί η όξυνση του καπιταλισμού. Εσείς πιστεύετε ότι η απάντηση θα έρθει μέσω μιας παγκόσμιας, σύγχρονης οικολογικής κίνησης;
Σκεφτείτε ότι ο πληθυσμός του πλανήτη το 2030 θα είναι 10 δισεκατομμύρια. Θα υποχρεωθούμε να καίμε το μισό πετρέλαιο απ’ ότι σήμερα. Ο Μαρξ μιλούσε για τον καπιταλισμό την εποχή που επικρατούσε η ιδέα ότι ο κόσμος είναι περατός, ενώ σήμερα το επίδικο είναι το μέλλον του πλανήτη. Τότε αυτή η διάσταση δεν έμπαινε σε συζήτηση καθώς για τον καπιταλισμό υπήρχε πάντα μια νέα ήπειρος να ανακαλυφθεί προς εκμετάλλευση, ακόμα ένας λαός να υποδουλωθεί, μια καινούργια γη για να κατακτηθεί, νέα πλούτη για να κερδηθούν. Και τα δύο οικονομικά συστήματα προϋποθέτουν τη διαρκή μεγέθυνση του οικονομικού αποτελέσματος, κάτι όμως που προϋποθέτει έναν πλανήτη που μεγαλώνει. Συνθήκη που όπως γνωρίζουμε δεν υπάρχει πια. Νομίζω πως ούτε ο μαρξισμός ούτε ο καπιταλισμός λύνουν τις σύγχρονες προκλήσεις και αντιθέσεις. Εγώ εργάζομαι στηρίζοντας νεοφυείς επιχειρήσεις, οι οποίες όμως δεν υπάρχουν επειδή εγώ θέλω να τις βοηθήσω, αλλά επειδή η τεχνολογία επιτρέπει σε έξυπνους νέους ανθρώπους να ανταγωνιστούν με μοναδικό μέσο έναν υπολογιστή μεγάλες επιχειρήσεις σε ό,τι αφορά την παραγωγή και τη διανομή προϊόντων παγκοσμίως. Ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ τι κεφάλαια χρειάστηκε για να φτιάξει το FB;
Δημιούργησε όμως κεφάλαιο…
Αυτό που λέω είναι πως ο σημερινός καπιταλισμός έχει καινούργια χαρακτηριστικά, δεν λειτουργεί πια με τους παλιούς όρους, απαιτείται μια άλλη διαχείριση. Η τεχνολογία εξελίσσεται με τέτοια ταχύτητα που τα προηγούμενα πολιτικά και οικονομικά σχήματα δεν την προλαβαίνουν. Σε λίγο θα βρεθούμε μπροστά στην τεχνητή νοημοσύνη.
Πιστεύετε δηλαδή ότι ο παππούς σας, ο Πέτρος Κόκκαλης, μαρξιστής-λενινιστής, μια σπουδαία φυσιογνωμία της Κομμουνιστικής Αριστεράς, την οποία υπηρέτησε ως επιστήμονας αλλά και ως αγωνιστής στο ΕΑΜ και στον Δημοκρατικό Στρατό στη διάρκεια του Εμφυλίου, είχε αφοσιωθεί σε μια ουτοπία;
Ο παππούς μου, ως γιατρός κινούνταν στο σημείο συνάντησης θετικών και ανθρωπιστικών επιστημών. Επίσης ήταν ένας πειραματικός επιστήμων. Και ο μαρξισμός, εκφραζόμενος τότε ως επιστημονικός υλισμός, συνιστούσε την προσέγγιση που υποσχόταν τη μέθοδο βελτίωσης των κοινωνικών συνθηκών. Και πράγματι υπηρέτησε ως το τέλος αυτή την υπόθεση. Και είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτόν. Αλλά πιστεύω πως αν ζούσε σήμερα, και έχοντας την εμπειρία του παρελθόντος, θα τασσόταν με την πλευρά της έγκαιρης κινητοποίησης μέσα στις τρέχουσες συνθήκες. Θα καταλάβαινε δηλαδή πολύ νωρίτερα ότι δεν πρέπει να περιμένουμε να συμβεί η άνοδος του Χίτλερ –εκλεγμένου… νομίμως μάλιστα- για να αιματοκυλήσει την Ευρώπη. Το ’44, έχοντας ζήσει τον λιμό της Αθήνας, βγήκε στο βουνό. Νομίζω πως σήμερα δεν θα περίμενε τόσο. Θα το έκανε πολύ νωρίτερα.
Για τον κόσμο της Αριστεράς ο παππούς σας ήταν ένα πρόσωπο – υπόδειγμα. Εσείς επηρεαστήκατε από την ιδεολογία του;
Μεγάλωσα με τη γιαγιά μου και τις παρέες της από την Αριστερά της πολιτικής μετανάστευσης, ακούγοντας αυτές τις ιστορίες. Τη θυμάμαι να κλαίει με μαύρο δάκρυ το 1989 όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση. Ο παππούς μου παρέμεινε ιδεολόγος και αγωνιστής ως το τέλος της ζωής του. Σαφώς και επηρεάστηκα.
Συναισθηματικά ή πολιτικά;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει διαφορά. Το πιο δεξιό πράγμα που έχω ψηφίσει είναι ΠΑΣΟΚ…
Και η στάση ζωής μετράει; Ή θεωρείτε λαϊκισμό την καχυποψία κάποιων απέναντι σ’ έναν άνθρωπο του επιχειρηματικού κόσμου που προσδιορίζεται ως αριστερός;
Εγώ λέω πως δεν επιλέγουμε ούτε τους γονείς, ούτε τους προγόνους μας, ούτε την τάξη μας. Αλλά ούτε η ιστορία του αριστερού κινήματος έχει δείξει ότι αποκλείονταν από τις ηγετικές του θέσεις οι αστοί ή οι αγωνιστές με κάποια οικονομική επιφάνεια.
Καταλαβαίνω ότι μου λέτε πως δεν συνάδει η ιδεολογία με κάποιον που ασχολείται με επιχειρήσεις. Όχι, δεν το πιστεύω και είναι πολλά τα παραδείγματα μέσα στην ιστορία των κινημάτων. Μη σας πω ότι σπάνια ηγέτες κομμουνιστικών κομμάτων προέρχονται απ’ αυτό που ονομάζουμε προλεταριάτο.
Να το διατυπώσουμε διαφορετικά: Ένας άνθρωπος σαν κι εσάς μπορεί να έχει μια αριστερή στάση ζωής;
Ναι, μπορεί. Η απάντηση είναι ναι, μπορεί…
Σας κατηγορούν ότι συστρατευτήκατε με τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα που ισχυρίζονται ότι στοχοποιεί τον Βαγγέλη Μαρινάκη, άρα και τον Ολυμπιακό.
Όσοι το λένε δεν καταλαβαίνουν τι είναι ο Ολυμπιακός. Ένα ιστορικό σωματείο που ιδρύθηκε από αστούς το 1925, με τεράστια επίδραση στους εκατοντάδες χιλιάδες Μικρασιάτες πρόσφυγες που ζούσαν εκείνη την εποχή μέσα σε πολύ χειρότερες συνθήκες απ' ό,τι οι σημερινοί πρόσφυγες. Και ποιος ήταν ο στόχος αυτού του σωματείου; «Η κατά πάντα φίλαθλο τρόπο εξύψωση της νεολαίας». Μια διαδικασία εκσυγχρονιστικής θα λέγαμε σήμερα ενσωμάτωσης μέσα από το ευ αγωνίζεσθαι. Δηλαδή η εξύψωση των ανθρώπων, όχι η εξόντωσή τους. Αυτός είναι ο Ολυμπιακός. Τα αθλήματα διδάσκουν συνεργασία, άμιλλα, όχι γιούργια και τους φάγαμε. Η προσέγγιση «όλοι είναι εχθροί μου» δεν πάει την ομάδα μπροστά. Αυτή είναι η αντίθεσή μου με την εταιρεία που διαχειρίζεται το ποδοσφαιρικό τμήμα του Ολυμπιακού. Και φυσικά άλλο ο Ολυμπιακός, άλλο η ΠΑΕ Ολυμπιακός κι άλλο ο πρόεδρος του Ολυμπιακού. Πρόεδρος είναι ο κ. Μώραλης, ο κ. Μαρινάκης είναι ο φερόμενος ως ιδιοκτήτης της οffshore που έχει την πλειοψηφία των μετοχών.
Η κάθοδός σας στις ευρωεκλογές θα διχάσει τον κόσμο του Ολυμπιακού;
Κάθε οπαδός διατηρεί την κρίση, την πολιτική του βούληση, δεν έχει λόγο να ασχολείται με το τι πιστεύει ο Κόκκαλης ή ο Μαρινάκης. Κι έπειτα «οι κυβερνήσεις πέφτουν αλλά ο Ολυμπιακός μένει»… Δεν χάσαμε κάποιο πρωτάθλημα εξαιτίας κάποιας κυβέρνησης αλλά γιατί δεν είχαμε καλή ομάδα.
«Το όνομα Κόκκαλης γέννησε τον όρο διαπλοκή στην Ελλάδα» είπε για την υποψηφιότητά σας η Ν.Δ.
Θα περίμενα, τουλάχιστον, να είναι διατυπωμένη με καλύτερα ελληνικά αυτή η εκτός ορίων δήλωση. Η Ελλάδα είναι ευνομούμενο δημοκρατικό κράτος, ο καθένας κρίνεται για τις πράξεις του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η μεγαλύτερη συμβολή της Intracom στην ψηφιοποίηση των ελληνικών επικοινωνιών ξεκίνησε επί κυβέρνησης Μητσοτάκη. Κι έπειτα δεν μπορώ να φανταστώ πως εγώ προσωπικά γέννησα τη διαπλοκή, αλλά ούτε ο παππούς μου, ούτε και ο πατέρας μου.
Τον πατέρα σας τον αναφέρετε τελευταίο…
Ναι, γιατί θα συνέχιζα μιλώντας γι’ αυτόν αναλυτικά. Η επιχειρηματική του δραστηριότητα τα τελευταία 45 χρόνια στην Ελλάδα δημιούργησε μια εταιρεία υψηλής τεχνολογίας που έδωσε την ευκαιρία σε γενιές Ελλήνων επιστημόνων να επιστρέψουν, να εργαστούν στη χώρα τους.
Η Intracom είναι η μήτρα της ελληνικής τεχνολογίας. Είναι προφανές ότι κάθε κυβέρνηση έχει ανάγκη προμήθειας υπηρεσιών και αγαθών, είτε αυτά είναι χαρτιά τουαλέτας, είτε φωτοτυπικά, είτε τηλέφωνα. Θεωρώ θετικό το γεγονός ότι η Intracom τα παρήγαγε στη χώρα μας.
Η εταιρεία τα τελευταία 30 χρόνια έχει καταβάλει στο ελληνικό Δημόσιο 7,5 δισεκατομμύρια ευρώ σε φόρους και εισφορές και πάνω από 10 δισ. ευρώ σε μισθοδοσίες.
Χρήματα που θα πήγαιναν σε μια άλλη χώρα στην περίπτωση που δεν υπήρχε η Intracom ή αν μια ξένη εταιρεία συμμετείχε καλύτερα στις διαγωνιστικές διαδικασίες του Δημοσίου. Σίγουρα η διαπλοκή δεν μπορεί να συμβαδίζει με την έκθεση στα κοινά - εννοείται ότι γνωρίζω τα κωλύματα εκλογιμότητας και τα πιθανά ασυμβίβαστα. Δεν έχω λοιπόν καμία οffshore ούτε στον Παναμά, ούτε πουθενά.
Είχε ασκηθεί παλαιότερα στον πατέρα σας ποινική δίωξη για σειρά κακουργημάτων από τον εισαγγελέα Πρωτοδικών Αθηνών.
Έχουν γίνει 52 δίκες που είχαν όλες αθωωτικό αποτέλεσμα για τον πατέρα μου και για την εταιρεία. Είμαι πολύ περήφανος για την οικογένειά μου, τον παππού, τον πατέρα, τη μητέρα μου. Για το έργο που έχει κάνει ο πατέρας μου και για την ίδρυση της σύγχρονης ελληνικής βιομηχανίας, αλλά και για τον εκσυγχρονισμό του Ολυμπιακού.
Η λάσπη που εκτοξεύεται δεν συνάδει με ένα κόμμα του μεγέθους της ιστορίας της Ν.Δ., ούτε με τη λογική μιας σύγχρονης δυτικής κοινωνίας, όπου κάθε άνθρωπος κρίνεται ως προσωπικότητα και όπου το τεκμήριο της αθωότητας ισχύει, πολλώ δε μάλλον όταν όλα αυτά έχουν κριθεί από τη Δικαιοσύνη.
Αλλά το τεκμήριο της αθωότητας πρέπει να ισχύει και για την περίπτωση του Βαγγέλη Μαρινάκη σε ό,τι αφορά τις κατηγορίες.
Φυσικά. Δεν μπορεί να κατηγορείται ως χονδρέμπορος ναρκωτικών, είναι εξίσου απαράδεκτο εφόσον δεν έχει βγει καμιά απόφαση περί αυτού.
Εμπιστεύεστε τον ΣΥΡΙΖΑ;
Είναι ένα κόμμα-φαινόμενο που εντάσσεται στη μακρά εκσυγχρονιστική πορεία της ελληνικής Αριστεράς. Εκτινάχθηκε από το 4% στο 34%, κατάφερε να λειτουργήσει τη μακροβιότερη κυβέρνηση στην περίοδο του μνημονίου. Κλήθηκε να κυβερνήσει μια χώρα που το προηγούμενο πολιτικό προσωπικό την είχε οδηγήσει σε οικτρή κατάσταση, την κράτησε όρθια.
Τώρα κάνει μια πρόσκληση στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς και της Σοσιαλδημοκρατίας και στον χώρο που κάποτε λεγόταν Οικολογία και σήμερα μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής.
Φωτογραφία: EUROKINISSI / ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
Comments